Ontdek Priorat
Deel 1
Een paar jaar geleden waren twee vrienden op reis door Spanje. Wijngaarden zagen ze in elk deel van het land. Jumilla, Malaga, Jerez, vlakbij Madrid, Rioja en uiteindelijk: Priorat, Catalonië. Wijngaarden om druiven te oogsten. Sommigen enorm, bewerkt door machines, eigendom van kapitalistische robots. Anderen erg klein, liefde gekregen van blote handen, eigendom van gepassioneerde mensen.
Intermezzo
Minder is meer. Dat is het motto van wijnranken. Die produceren de beste druiven als ze op arme grond groeien. Op die manier moeten de wortels diep gaan en hard werken om voeding te vinden. Als de druiven beginnen te groeien verdeelt de plant een hoeveelheid voeding over die druiven. Nu is het de keuze van de wijnmaker of die deze voeding wil verdelen over een hele hoop druiven, of dat ie de helft van die druiven wegsnijdt en elke druif zo meer voeding krijgt. Stel hij kiest het laatste, dan zijn die druiven veel smaakvoller dan wanneer ie alle druiven had laten groeien. De andere kant van het verhaal is dat door te kiezen voor de helft minder druiven, dat uiteindelijk ook betekent de helft minder wijn. De wijnmaker kiest dus tussen bijvoorbeeld 4 liter middelmatige wijn of 2 liter hogere kwaliteit wijn. Kortom, minder is meer.
Deel 2
De mooiste herinnering van de twee vrienden was in Priorat, een klein wijngebied in de bergen vlakbij Tarragona. Natuur, kleine dorpjes, bergen en wijngaarden op steile hellingen. Dat is Priorat. Bergen en wijngaarden inderdaad, dus niet de wijngaarden die we kennen uit Frankrijk en Rioja. Priorat heeft geen uitgestrekte velden. De wijngaarden zijn op steile hellingen gepland, onbegaanbaar voor machines, op de ruige maar elegante Llicorella grond. De vrienden waren nieuwsgierig naar dit wijngebied en ze ging naar het dorpje Porrera om een wijnhuis te bezoeken. Porrera is zo'n typisch dorpje in een wijngebied waar iedereen wel iets te maken heeft met wijn. Veel mensen werken voor een van vele wijnhuizen, of ze werken in een bar of restaurant waar die wijnen geschonken worden. Op een klein pittoresk pleintje vonden de vrienden een wijnwinkeltje waar alle wijnen van het dorp werden verkocht. Een paar verhalen en slokjes wijn later vroegen de vrienden aan de vriendelijke vrouw van de wijnwinkel of ze misschien een wijnhuis kende die ons een tour en een proeverij kon geven. Na een paar telefoontjes was het geregeld.
/f.eu1.jwwb.nl%2Fpublic%2Fz%2Fm%2Fc%2Ftemp-zuwmzbvaqvrkzrjoillt%2F4u77e1%2FWhatsAppImage2020-07-05at0915371.jpeg)
Intermezzo
Wijnmaker: “Hier proef deze wijn ook!”
Bezoeker: “Nee dank je. Ik moet nog rijden”
Wijnmaker: “Oh joh, geen zorgen! De bochten zijn op de weg terug precies hetzelfde.”
Deel 3
Tien minuten later stopt er een pickup voor de deur van de wijnwinkel en een verschijning betreedt de winkel die ons totaal niet deed denken aan een typische wijnmaker. Vergeet het beeld van een Fransman met baret op en een snorretje. Dit was echt een wijnboer, genaamd Joan. Joan nam ons mee in de pickup naar zijn wijngaarden. Veel te hard reed hij over die smalle weggetjes de natuur in. Eenmaal aangekomen in de wijngaarden vertelde Joan zijn verhaal aan de vrienden. Voor de jaren 90 had niemand ooit gehoord van Priorat buiten hun eigen regio. De wijn was weinig waard en er stonden eigenlijk vooral veel hazelnootbomen. Hij en zijn familie besloten eind jaren 90 voor een goede prijs een wijngaard te kopen om wijn te maken voor zichzelf en de mensen uit de omgeving. Toen in 2000 de status van Priorat van DO werd verhoogd naar DOCa* begon de vraag naar zijn wijnen immens te groeien. Zijn dochter ging oenologie (Wetenschap en Studie over wijn) studeren zodat zij de kwaliteit van de wijnen van haar familie kon verbeteren. Vandaag de dag is het nog steeds een familiebedrijf. Joan, zijn vrouw en zijn dochter doen alles zelf in de bodega. De enige hulp van buitenaf is van vrijwilligers en dorpsgenoten die helpen bij de oogst, maar het liefst zou Joan dat ook allemaal zelf doen. Joan is er absoluut één uit de categorie gepassioneerde wijnmakers.
Leave a comment